Night had fallen over the Valley of Spirits, and the sky was drenched in blackness. Kiron knelt at the foot of the Exiled Mountain, pressing his hand against the searing earth. The ground breathed—whispering ghosts of the past in every tremble. “The shadows are watching you, Kiron…” the voice inside him murmured. “But you're no longer just a witness. You are becoming the master of shadows.” By his side stood Belis, her eyes locked onto the horizon where wind carried the scent of ash and ruin. Prince Lorven’s treacherous army was drawing near. Around the Sacred Mountain, the forces of darkness no longer hid — they marched. “Time is running out,” Belis said. “If the final scroll of the Book of Light is captured… the world may never wake again.” Kiron bowed his head. The wound in his hand still bled, not just blood—but something deeper. During the Dark Magic Circle ritual from Chapter 6, one of Zahadran’s cursed arrows had pierced his very essence. Now, with every heartbeat, the shado...
Kimin İçin Yaşıyoruz? Who Are We Living For? Bazen gecenin sessizliğinde şu soru dolanır zihnimde: “Ben bu dünyaya ne için geldim?” Hayatımız boyunca birilerini memnun etmeye, beklentilere göre şekil almaya çalışıyoruz. Giydiklerimiz, söylediklerimiz, hatta susuşlarımız bile başkaları üzülmesin diye şekilleniyor. Ama ya biz? Biz kırıldığımızda, biz yorulduğumuzda kim fark ediyor? Oysa gerçek huzur, başkalarının değil, bizi Yaratan’ın memnuniyetinde gizli. Kalabalıkların alkışı değil, içimizin sessizliğinde duyduğumuz ilahi kabul... Mutluluğu dışarda ararken içimizdeki sesi bastırıyoruz çoğu zaman. Belki de durup sadece kendimize şunu sormalıyız: “Ben şu an kimin için yaşıyorum?” Cevap sessizse, tekrar sor. Ta ki içindeki ses, “Senin için... ve Seni Yaratan için” diyene kadar. Sometimes, in the silence of the night, a question echoes in my mind: “Why did I come into this world?” Throughout our lives, we try to please others, to fit into their expectations. What we wear, what we say—even...