Ana içeriğe atla

Kayıtlar

gölgelerin kralı etiketine sahip yayınlar gösteriliyor

Chapter 7: A Fate Written in Fire

Night had fallen over the Valley of Spirits, and the sky was drenched in blackness. Kiron knelt at the foot of the Exiled Mountain, pressing his hand against the searing earth. The ground breathed—whispering ghosts of the past in every tremble. “The shadows are watching you, Kiron…” the voice inside him murmured. “But you're no longer just a witness. You are becoming the master of shadows.” By his side stood Belis, her eyes locked onto the horizon where wind carried the scent of ash and ruin. Prince Lorven’s treacherous army was drawing near. Around the Sacred Mountain, the forces of darkness no longer hid — they marched. “Time is running out,” Belis said. “If the final scroll of the Book of Light is captured… the world may never wake again.” Kiron bowed his head. The wound in his hand still bled, not just blood—but something deeper. During the Dark Magic Circle ritual from Chapter 6, one of Zahadran’s cursed arrows had pierced his very essence. Now, with every heartbeat, the shado...

Gölgelerin Kralı - Bölüm 3: Gölgelerin Fısıltısı

 Gölgelerin Kralı - Bölüm 3: Gölgelerin Fısıltısı Sarayın eski taş duvarları, kralın adımlarını yankılarken sessizliğin içindeki karanlık birden konuşmaya başladı. Gölgeler, sanki yaşayan varlıklar gibi kıpırdanıyor, fısıltılarla kralın zihnini sarıyordu. "Dön... geri dön... halkın sana ihtiyaç duyuyor..." Kral, ellerini yumruk yaptı. Gölgelerle konuşmak delilikti ama yıllardır susturamadığı seslerdi bunlar. “Beni neden çağırıyorsunuz?” diye haykırdı boşluğa. Cevap, salonun en karanlık köşesinden geldi. Aelric'in silueti bir kez daha belirdi. Ancak bu kez gözlerinde tanımadığı bir yabancılık vardı. "Kralım, karanlık yalnızca düşman değildir. Kimi zaman koruyucudur. Gölgeler seni çağırıyor çünkü onlar seni hala kral olarak görüyor." Kral gözlerini kapadı. Derin bir nefes aldı. Sonra ağır adımlarla eski taht salonuna yürüdü. Kapıyı açtığında yıllardır kimsenin girmediği taht odasında Gölgelerin Kılıcı duruyordu. Simsiyah bir çelikten yapılmış, efsanelere göre sahi...

GÖLGELERİN KRALI

 by Ayseb – Kurşunkalem   Gece, sessizliğini bile yutmuştu. Ay, taht salonunun taş zeminine gölgeler dökerken, altın işlemeli pelerininde gri bir ağırlık taşıyan kral, tek başına oturuyordu. Kılıcı yanındaydı. Ama bugün ona ihtiyaç duymuyordu. Bugün savaş, dışarıda değil… içindeydi. "Taht bana mı kaldı, yoksa ben mi geriye kalan son şey oldum?" diye fısıldadı kendine. Saray sessizdi, ama o ses yankılandı. Cevap yoktu. Hep olduğu gibi. Kralın adı bile unutulmuştu. Zamanla, halk onu sadece bir unvanla çağırmaya başlamıştı: Gölgelerin Kralı. Çünkü o, her karanlıkta görünür, her sükûnette fark edilmeden izlerdi. Bir zamanlar adaletiyle bilinen bu adam artık kendi iç savaşlarının esiri olmuştu. Kalbinde taşıdığı yük, tahtın ağırlığını geçmişti. Saray duvarlarında hâlâ onun emirlerini yankılayan sesler vardı. Ama artık yalnızca hatıralar konuşuyordu. Onları susturmak için her gece içindeki karanlıkla yeniden yüzleşiyordu. O gece, gölgeler ona bir rüya fısıldadı: “Tahtlar geçicidir,...