Night had fallen over the Valley of Spirits, and the sky was drenched in blackness. Kiron knelt at the foot of the Exiled Mountain, pressing his hand against the searing earth. The ground breathed—whispering ghosts of the past in every tremble. “The shadows are watching you, Kiron…” the voice inside him murmured. “But you're no longer just a witness. You are becoming the master of shadows.” By his side stood Belis, her eyes locked onto the horizon where wind carried the scent of ash and ruin. Prince Lorven’s treacherous army was drawing near. Around the Sacred Mountain, the forces of darkness no longer hid — they marched. “Time is running out,” Belis said. “If the final scroll of the Book of Light is captured… the world may never wake again.” Kiron bowed his head. The wound in his hand still bled, not just blood—but something deeper. During the Dark Magic Circle ritual from Chapter 6, one of Zahadran’s cursed arrows had pierced his very essence. Now, with every heartbeat, the shado...
Gölgelerin Kralı - Bölüm 5: Gölgeyle Yüzleşme
Sis, Gece Vadisi'nin derinliklerine çökmüş, Ay’ın solgun ışığı karanlığın içinden süzülüyordu. Kiron, hâlâ Kutsal Yemin’in yankılarını zihninde taşıyarak, terk edilmiş kuleye doğru yürüyordu. Önceki dört gün boyunca yaşadıkları, içindeki korkuyu keskin bir bilinçle bastırmıştı. Ama bu gece... bu gece bir şey farklıydı.
Kuleye vardığında taşlar nemliydi ve duvarlardaki eski işaretler parlıyordu. Yüzyıllardır konuşulmayan bir dilde yazılmış semboller, Kiron'un gözlerinde birer fısıltıya dönüşüyordu.
"Yolun sonunda gölgeni bulacaksın..." dedi içinden bir ses, tanıdık ama ürkütücüydü.
Birden, karanlıktan bir figür belirdi. Siyah cüppeli, yüzü tamamen karanlığa gömülmüş bir adam. "Seninle tanışacağımızı biliyordum, Kiron," dedi figür. "Ben, Gölgelerin Kalbi’yim."
Kiron kılıcına davrandı ama adam gülerek bir adım attı. "Silahların bana işlemez. Çünkü ben, senin içindeki karanlığım."
Bir anda kule titredi. Kiron’un geçmişte bastırdığı anılar – korku, öfke, ihanete uğramışlık – birer hayalet gibi etrafında dönmeye başladı. Gölgelerin Kalbi her birini ona gösterdi.
Ama Kiron geri çekilmedi. Gözlerini karanlığa dikti. "Sen ben değilsin. Ben seninle yüzleşmeye geldim."
Ve ilk kez, Gölgelerin Kalbi geri adım attı.
Kiron’un içindeki ışık – inanç, dostluk ve umut – bir kıvılcım gibi parladı. Gölgelerin Kralı’nın mirası bir adım daha şekillenmişti. Artık savaş sadece dış dünyayla değil, kendi içindeki karanlıkla da sürecekti.
Yorumlar
Yorum Gönder