Kurşunkalem

Gece, Ruhlar Vadisi’ne çökerken, gökyüzü adeta siyaha boyanmıştı. Kiron, Sürgün Dağı'nın eteklerinde diz çökmüş, elini yakan topraklara bastırıyordu. Toprak nefes alıyor, her kıpırtısında geçmişin hayaletleri fısıldıyordu. “Gölgeler seni izliyor Kiron…” dedi içindeki ses. “Ama sen artık sadece bir izleyici değilsin. Gölgelerin efendisi olmaya aday birisin.” Yanında Belis duruyordu; gözleri uzaklara, rüzgârın taşıdığı külden örülü ufka takılmıştı. Hain prens Lorven’in ordusu yaklaşıyordu. Kutsal Dağ’ın çevresinde toplanan karanlık güçler artık açıkça kendini göstermeye başlamıştı. “Zaman daralıyor,” dedi Belis. “Eğer Işık Kitabı’nın son parşömeni de ele geçerse… dünya bir daha hiç uyanmayabilir.” Kiron başını eğdi. Elindeki yarık, hâlâ kan sızdırıyordu ama bu sıradan bir yara değildi. O gece, 6. bölümde gerçekleşen Karabüyü Çemberi sırasında Zahadran’ın lanetli oklarından biri, Kiron’un özünü delip geçmişti. Şimdi her nabzında gölgeler fısıldıyor, rüyalarında karanlık çağırıyordu. A...

Our minds are like fertile soil. What we plant — whether seeds of hope or seeds of fear — will grow and shape our inner world. Negative thoughts are not the enemy. They are signals. Warnings. They tell us what still hurts, what still needs healing. But if we let them take root unchecked, they can suffocate us. The art is not to fight them — but to transform them. Recognize without judgment When a negative thought arises, don’t resist it. Observe it like a cloud passing in the sky. Say: "I see you." Awareness is the first step. Question its truth Ask yourself: "Is this thought an absolute truth, or just a fear?" Often, our mind creates stories that are not grounded in reality. Truth liberates. Illusion binds. Reframe with compassion Instead of saying: "I always fail" → say: "I face challenges and I am learning." Words have power. How you speak to yourself matters. Feed the positive What we focus on grows. Each day, consciously plant thoughts of gr...

Missing Children in Ukraine, Palestine and East Turkestan Sometimes words fall short. Sometimes the pain is beyond what language can capture... But still, we must write. Because silence is the loudest accomplice. Today, we turn our eyes to three war-torn lands: 👉 Ukraine 👉 Palestine 👉 East Turkestan (Xinjiang) Three different lands. Three different histories. One shared fate: Children are disappearing. Faces Lost in Ukraine According to UN reports, thousands of Ukrainian children have been abducted, displaced, or sent to "re-education" centers in Russian-controlled territories. Many have been forcibly adopted. Identities changed. Their whereabouts remain unknown. Young hearts wake to the sound of bombs. Forced to abandon classrooms, they walk uncertain roads as refugees. Some vanish between borders, others between news headlines... A Lost Generation in Palestine In Gaza and the West Bank, the story echoes. UNICEF reports thousands of Palestinian children have died, disappe...

Kiron stood in the tower where the Heart of Shadows had withdrawn. Pale moonlight streamed through the tower window, and the symbols on the stone floor still flickered faintly. He felt a new strength in his heart. Yet the voices in his mind had not fallen completely silent. At that moment, a stone shifted in the wall. Slowly sliding aside, it revealed a hidden passage. It must be the Path of Shadows spoken of in legends a path only those who had overcome the deepest darkness could tread. Kiron hesitated for a moment. Then he turned toward the passage. As he walked, the walls whispered: "Time is running out, Kiron... The return of the King of Shadows is awaited..." At the end of the passage, a figure appeared in a stone chamber. A veiled old woman — the ancient Keeper of Prophecy. "Welcome, Kiron." "You know me?" "Your path is written in the prophecies... You have conquered your inner shadow, but the storm outside is only beginning." From her palm...

Kiron, Gölgelerin Kalbi’nin geri çekildiği kulede bir süre öylece kaldı. Solgun ay ışığı kule penceresinden içeri süzülüyor, taş zemindeki semboller hâlâ titrek bir parıltıyla yanıp sönüyordu. Kalbinde yeni bir güç hissediyordu. Fakat zihnindeki sesler hâlâ tam anlamıyla susmamıştı. Tam o sırada, kule duvarlarından bir taş gevşedi. Yavaşça kayarak ardında bir gizli geçit açığa çıktı. Bu, efsanelerde adı geçen Gölgelerin Yolu olmalıydı yalnızca en derin karanlığı aşanların adım atabileceği bir yol. Kiron bir an tereddüt etti. Sonra adımlarını geçide doğru çevirdi. Geçit boyunca duvarlar fısıldıyordu: “Zamanın daralıyor, Kiron... Gölgelerin Kralı’nın dönüşü bekleniyor…” Yolun sonunda, taş bir odada bir siluet belirdi. Yüzü gölgelerle gizlenmiş yaşlı bir kadın — Eski Kehanet Bekçisi. “Hoş geldin, Kiron.” “Beni tanıyor musun?” “Senin yolun kehanetlerde yazılı... İçindeki gölgeyi yendin ama dışardaki fırtına yeni başlıyor.” Kadın, avcunun içinden kadim bir mühür çıkardı. Gölgelerin Mührü — ...

Kameraların Görmediği Çığlıklar Sudan’dan Filistin’e, Yemen’den vicdanımıza... Kimi acılar sessizdir. Kimi çığlıklar, duvarları aşamaz. Kimi coğrafyalar ise sadece haritalarda vardır; haberlerde değil. Bugün gözlerimizi, vicdanlarımızı ve yüreğimizi üç ülkeye çevirelim: Sudan, Filistin ve Yemen. Bu üç ülke, sadece savaşla değil, aynı zamanda unutturulmuşlukla da mücadele ediyor. Sudan’da açlık büyüyor. Çocuklar bir tas su için kilometrelerce yürüyor. Ama kimse duymuyor. Filistin’de bir annenin gözyaşı, mermiden hızlı akıyor. Ama kimse görmüyor. Yemen’de hastaneler susmuş, bebekler nefessiz... Ama kimse konuşmuyor. Bu bir yazı değil. Bu, sessiz bir çığlığın yankısı. Bir hatırlatma: İnsanlık sadece gördüklerinden değil, görmezden geldiklerinden de sorumludur. --- Cries Behind the Silence From Sudan to Palestine, from Yemen to our conscience... Some wounds bleed without sound. Some screams never cross the walls. And some countries exist only on maps — not on screens. Let us turn our eyes,...